[18]Sometimes words are hard to find

Nazwa rozdziału pochodzi z piosenki Bryan Adams'a-The Best Of Me

-Conte nie zaczynaj.-odpowiedziała po chwili.
-Nie zaczynam ,chcę skończyć. Po prostu mi powiedz.
-Czy znaczył ,czy znaczył.-powiedziała lekceważącym tonem.-Facundo ,znaczył. Tyle że ,znaczył wtedy. Teraz o tym zapomnijmy. Kocham Michała ,po prostu. I mam nadzieję ,że dalej może być tak jak kiedyś. W sensie nie tak jak na początku ,bo miałam ochotę ci wyrwać krtań.
-Rozumiem.
-Wiem ,że nie rozumiesz. Nikt tego nie rozumie ,nikt nie rozumie kobiet i nie udawaj ,że rozumiesz bo nie rozumiesz. O!
-Rozumiem tylko to ,że nadal kochasz go. Ale wiesz co ja ci powiem?
-Nie zaczynaj znowu ,proszę!
-Powiem Ci to ,że. -wstał z miejsca i odwrócił się na chwilę ,po czym znów spojrzał w jej stronę.-Jesteś naiwna. Wierzysz w to ,że teraz będzie szczęście. Michał ,miłość. Nie ,znam go. Raz jest taki ,zmienia się a potem wraca do swojej poprzedniej postaci.
-Tak. Był normalny ,coś mu odbiło i wrócił. Więc o co chodzi?
-Przyjdę ,jak zmądrzejesz.-machnął ręką i wyszedł z jej mieszkania zostawiając ją samą w osłupieniu.
Nie wiedziała ,dlaczego tak mówi o swoim najlepszym przyjacielu. Może byłym ,może obecnym-ale przyjacielu. Mówił o nim jak o jakimś schizofreniku albo jak o człowieku z podwójną osobowością ,bynajmniej z takim przekonaniem.
Sama nie zdawała sobie sprawy z tego ,że Facundo był pewny tego co mówił. Miał tez rację. Jego przyjaciel czasami sam siebie nie poznawał ,a co dopiero inni ,którzy przebywali w jego towarzystwie.
*Kilka dni później*
   Lena po raz kolejny została sama ,lecz tym razem niezupełnie. Co kilka ulic miała znajomych i rodzinę ,którzy co chwila dzwonili i zapraszali ją do siebie. I skorzystałaby z tych zaproszeń ,gdyby nie to ,że nie potrafiła się na żadne z nich zdecydować.
-I jak tam sprawy w Bełchatowie?-zapytała Michała rozmawiając z nim na Skype'ie.
-A wszystko dobrze. Ucieszyli się ,że tak szybko się zdecydowałem na powrót i stwierdzili ,że to wypożyczenie to wielki błąd i bla bla bla. Dzisiaj na przykład już miałem trening. Przynajmniej od razu rozumiałem co do mnie mówili ,bez przetwarzania ich słów. To było jakoś mniej więcej tak: oni mi coś mówili ,ich słowa trafiały do mojego mózgu i przetwarzały się na Polski a odpowiedź wychodziła we Włosko-Angielsko-Francusko-Niemiecko-Rosyjsko-Hiszpańsko-Polskim języku.
-Nie wiedziałam ,że jesteś taki wyedukowany językowo ,naprawdę. Z dnia na dzień coraz bardziej mnie zaskakujesz.
-W sumie dzisiaj Facundo nie chciał się z nami ,,bawić'' i przeklinał po Hiszpańsku ,a nie po Polsku jak to miał w zwyczaju. W sumie u niego to nasze najpopularniejsze brzmiało bardziej jak ,,krewetka'' ,ale udawaliśmy że wszystko jest okej.-powiedział ,wiedząc ,że jego dziewczyna uczulona jest na przekleństwa.
-W każdym języku jest to okropne.
-No wiem ,wiem.
-Przy mnie przynajmniej trochę się odzwyczaiłeś.
-Tak ,jak chce rzucić soczystą polską kurwą, mówię ,,o karawelo!''
-Cicho!
-A wiesz jaką miałem sytuacje we Włoszech?
-Nie ,powiedz mi. Oczekuję.
-Ale to kiedyś ,bo teraz jako-tako rozumiałem. Ale jak byłem pierwszy raz a Italiańska mowa była dla mnie niczym Chiński ,zapytałem się po angielsku chłopaków o jakieś podstawowe słowa. Na przykład dajmy na to jak jest ,,Cześć co słychać'' ,tak jak oni się witają ,żebym jakoś się z nimi zjednoczył w mowie potocznej i tak dalej i tak dalej ,no wiedz przecież o co chodzi więc nie będę sie dalej rozdrabniał w tym temacie.  No. I powiedzieli mi ,ze to ,,Benvenuti nel mio gran signore''. No i ja taki głupi chodziłem i się z nimi tak zawsze witałem. A wiesz co to oznacza?
-Nie ,uczyłam się Francuskiego. -zaśmiała się.
-Coś w stylu hmm... ,,Witaj o mój wielki panie''. -dokończył, a Lena wybuchnęła śmiechem.-A ty się nie śmiej. Kiedy zaczaiłem ,że podejrzanie się przy tym śmieją ,postanowiłem to sprawdzić. No i się zaskoczyłem.
-Może jeszcze jakieś pikantne szczegóły z Twojego życia Włosko-prywatnego?
-No to może o ,mam. Stała fanka przed wejściem i stwierdzili ,że fajnie będzie jeśli damy jej te autografy bo było strasznie zimno i w ogóle ,deszcz padał. No i powiedzieli ,żebym to ja powiedział ,,Mi vuoi sposare''. Ja nieuczący się na swoich błędach to powiedziałem. Ona na mnie spojrzała ,tak dziwnie i zaczęła się śmiać. Zapytałem ją po angielsku ,co powiedziałem? A ona mi na to ,że ,,Will you marry me?''. No i już nigdy więcej nie powtórzyłem tego ,co mi mówili.
-Boże ,jacy z was debile.-uderzyła się otwartą dłonią w czoło ,ubolewając nad głupotą zawodników.
-Nie!
-Tak!
-Nie!
-Tak ,i nie mów że nie bo ja wiem ,że tak. Powiedz mi lepiej ,kiedy przyjedziesz do Warszawy.
-Niedługo mamy mecz z Politechniką ,załatwię Ci jak najbliższe miejsce na meczu.
-Wiesz co ,ja kończę. Strasznie chce mi się spać.
-No dobrze więc. Dobrej nocy o szesnastej i jutro wcześnie wstań. Pogadamy znowu. I mów mi ,jeśli zadzwoni lekarz!
-Powiem ,powiem.
-Bo wiesz ,takich rzeczy jak ,,Heej! Mamy serce do przeszczepu!'' się nie ukrywa.-uśmiechnął się.
-Wiem wiem. A teraz dobranoc. -przesłała mu ,,wirtualnego'' buziaka i rozłączyła się z nim.
  Wstała od laptopa ,którego wyłączyła i udała się do łazienki. Umyła zęby i przebrała się w piżamę ,po czym wyszła z łazienki i włączyła telewizor ,aby zobaczyć ,,co nowego w świecie''.
-Michał Winiarski wraca do Bełchatowa.-usłyszała na jednym ze sportowo-plotkarskich kanałów.-Powodem długiego oczekiwania na decyzję zawodnika były jego sprawy osobiste. Niedawno okazało się bowiem ,ze jego narzeczona cierpi na chorobę serca ,a przy okazji zostali zamieszani w kręgi mafii. Teraz wszystko jest dobrze ,a na samą decyzję zawodnika wpłynęła prawdopodobnie jego wybranka.-po tych zdaniach ,Lena myślała że wyjdzie z siebie.
,,Wpłynęła''? ,,Narzeczona''?
Ona wpłynęła? Uważała ,że to niedorzeczne. Tak samo ,jak stwierdzenie ,że jest jego narzeczoną. Michał sam postanowił ,że wraca ,a ona w to nie ingerowała. Może ona była powodem ,ale to zabrzmiało tak ,jakby dzień w dzień była uwieszona na jego szyi i błagalnym tonem krzyczała ,żeby jej nie zostawiał. A ona leżała w śpiączce i nic nie słyszała. Prawie nic.
   Dzwonek do drzwi przerwał jej fazę złości. Podeszła do drzwi i otworzyła je ,widząc przed sobą osobę ,której w tym momencie spodziewała się najmniej w świecie.


_____________

Krótko ,ale matko moja! Kochana!
Sama czuję się ,jakbym dopiero co wyszła z grobu. Zimo ,odejdź!
Pozdrawiam i zostawiam was z tym o! Z tym ... czymś. Za błędy przepraszam ,ale patrzcie na linijkę wyżej... I wiem ,że z moim informowaniem też jest nie do końca dobrze ,ale się poprawie! I dodam rozdziały na dwa pozostałe blogi ,obiecuję! :D Laura i Dryja idą na pierwszy rzut. Już jutro. Coming Soon!
♥